വാഗൺ ട്രാജഡിയും കുരുവമ്പലവും -പി എ സലാം

           കടൽ കടന്നുവന്ന സായിപ്പിനെതിരെ ഭൂജന്മി തമ്പ്രാക്കന്മാർക്കെതിരേയും ആയുധമെടുക്കാൻ രണ്ടാമതൊന്നു ആലോചിച്ച് നിന്നതല്ല നമ്മുടെ പൂർവ്വകാല ചരിത്രം.അധിനിവേശ ചൂഷകർക്കും സാമ്രാജ്യത്വ മോഹികൾക്കും പിന്നെ അവരുടെ ഒത്താശകാർക്കുമെതിരെ സന്ധിയില്ലാ സമരം നടത്തി രാജ്യ സ്നേഹവും സാമൂഹ്യ ബാധ്യതയും എന്താണെന്ന് വരച്ച് കാണിച്ച ഒരു ചരിത്രമാണു നമ്മുടേത്.നിസ്കാര തഴമ്പും ഞെരിയാണിക്ക് താഴെ ഒരു ചാൺ മീതെ കള്ളിമുണ്ടും പച്ച ബെൽറ്റുമെടുത്ത ഏറ നാട്ടിലേയും വള്ളുവനാട്ടിലേയും മാപ്പിള മക്കളും രാജ്യത്തെ രക്ഷിക്കണമെന്ന് മോഹിച്ച ഹൈന്ദവ സുഹ്രത്തുക്കളും അലിഞ്ഞ് ചേർന്ന നിരവധി പടയൊട്ടങ്ങൾക്ക് നമ്മുടെ നാട് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്.

             തിരൂരങ്ങാടിയിൽ നിന്നും പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ട മലബാർ സമര പരമ്പരകളെ തുടർന്ന് നടന്ന വാഗൾ ട്രാജഡി ഈ വീക്ഷണത്തിലാണു നാം നോക്കി കാണേണ്ടത്.മലബാർ കലാപം വർഗ്ഗീയ ലഹളയാണെന്നും മറ്റൊരു കൂട്ടർ കാർഷിക ലഹളയാണെന്നും .സ്വാതന്ത്ര സമരത്തിൽ മുസ്ലിം കളുടെ പങ്കിനെ ചെറുതാക്കി കാണുന്ന വേറെയും ഒരു കൂട്ടർ.ഇങ്ങനെ വിഭാഗീയതയുടേയും സങ്കുചിതത്വത്തിന്റേയും ആളുകളോട് നമ്മൾ പ്രദേശത്തിന്റെ സജീവ സാന്നിധ്യം അരിയിക്കുന്ന വാഗൺ ദുരന്തത്തിന്റെ ചരിത്രമെങ്കിലും ഒരാവർത്തി കണ്ണു തുറന്ന് നോക്കാൻ മനസ്സറിഞ്ഞ് പറയേണ്ടിവരും.

              ചരിത്രം ഇങ്ങനെ:-  സംഭവം നടക്കുന്നത് 1921 നവംബർ 20നു .ബ്രിട്ടീഷ്കാർക്കെതിരെ സമരങ്ങൾ അഴിച്ച് വിട്ട് അവരുടെ തലവേദനയായി മാറികൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഏറനാട്ടിലേയും വള്ളുവനാട്ടിലേയും നൂറോളം വരുന്ന രാജ്യ സ്നേഹികളെ തിരൂരിൽ നിന്നും കർണാടകത്തിലെ ബല്ലാരിയിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.ചരക്കുകൾ മാത്രം കടത്താൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന 50 പെർക്ക് തന്നെ നിൽക്കാൻ സ്ഥലമില്ലാത്ത മദ്രാസ് മറാത്ത കമ്പനികളുടെ MSM LV 1711 നമ്പർ ഗുഡ്സ് വാഗണിലാണു അവരെ കൊണ്ട് പോയത്.തലയിനയിൽ ഉന്നം നിറക്കുന്ന പരുവത്തിൽ തോക്കുകൊണ്ട് അമർത്തി തള്ളി മനുഷ്യ കോലങ്ങളെ അതിനകത്ത് കുത്തി നിരക്കുകയായിരുന്നു.ബല്ലാറിയിലേക്കുള്ള യാത്രാമധ്യേ പൊത്തന്നൂരിൽ വെച്ച് ബോഗി തുറന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ ഏവരുടേയും കരളലിയിപ്പിക്കുന്ന കാഴ്ചയാണു കണ്ടത്.പരസ്പരം കറ്റിച്ച് കീറിയും കണ്ണുകൾ തുറിപ്പിച്ചും നാക്കുകൾ നീട്ടിയും വയറുകൾ വീർത്തും വിക്യതമായ അവസ്ഥയിൽ കിടക്കുന്ന കുറെ ജഡങ്ങൾ .മലയും മൂത്രവും രക്തവുമെല്ലാം കൂടിക്ക്ക്കുഴഞ്ഞു കിടക്കുന്നു.

                 മുസ്ലിംകളിൽ നിന്നും അറുപത് പേരും ഹിന്ദുക്കളിൽ നിന്നു 4 പേരും ഈ ദുരന്തത്തിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു.ആശുപത്രിയിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ച ആറ്പേർ പിന്നീട് മരിച്ച്.ബാക്കിയുള്ള 30 പേരെ കോയമ്പത്തൂർ ഹോസ്പിറ്റലിലെ ഒരു മാസത്തെ ചികിത്സക്ക് ശേഷം ജയിലിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.നീണ്ട കാലത്തെ തടവിനു ശേഷം അവരെല്ലാം തിരിച്ചയച്ചു.

                  ലോക ജനത ഒന്നടങ്കം ഞെട്ടലോടെ കേട്ട ഈ സംഭവത്തെ അന്താരാഷ്ട്ര മധ്യമങ്ങൾ വൻ ക്രൂരതയായാണു വിശേഷിപ്പിച്ചത്.ലണ്ടൻ ടൈംസിന്റെ മുംബൈ ലേഖകൻ എഴുതിയത് ഗ്രേറ്റ് ബ്രിട്ടനിലെ മനുഷ്യരുടെ സംസ്കാരത്തെ ഇടിച്ച് താഴ്ത്തുന്നതാണു വാഗട്രാജഡി എൻനായിരുന്നു,മുഹമ്മദ് അബ്ദുരഹിമാൻ സാഹിബ് തന്റെ അൽ-അമീനിലെ മുഖ പ്രസംഗത്തിൽ വിശേഷിപ്പിച്ചത് ലോകമൊട്ടാകയും കിടു കിടെ വിറപ്പിച്ച മലബാറിലെ കരാള ഗർത്തം എന്നായിരുന്നു,മഹത്തായ ആ സ്വാതന്ത്ര സമര പൊരാളികളിൽ  മുസ്ലിംകളെ തിരൂർ കോരങ്ങത്ത് കോട്ട് ജുമുഅത്ത് പള്ളി പരിസരങ്ങളിലും ഹിന്ദു സഹോദരന്മാരെ ഏഴൂരിലും മറവ് ചെയ്തു.മരണപ്പെട്ട 70ൽ 41 പേരും പുലോമന്തോൾ പഞ്ചായത്ത് കാരും അതിലെ 35 പേർ കുരുവമ്പലത്തുകാരുമായിരുന്നു,കുരുവമ്പലത്തുകാരായ കാളിയാറോഡ് കോയകുട്ടി തങ്ങളും വാഴയിൽ കുഞ്ഞയമ്മുവും ഈ മഹാ ദുരന്തത്തിൽ നിന്നു അത്ഭുതകരമായി രക്ഷപ്പെടുകയും പിന്നീട് നീണ്ട കാലം ജയിൽ വാസം അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്തവരാണു.ഈ വിധം രക്ഷപ്പെട്ടതിനെ കുറിച്ച് അന്വേഷണങ്ങൾ ഇനിയും തുടരേണ്ടതായിട്ടുണ്ട്.

                   ഈ മഹാദുരന്തത്തിൽ പുലാമന്തോളിന്റേയും കുരുവമ്പലത്തിന്റേയും പങ്ക് ഇത്രത്തോളം വരാൻ കാരണമെന്ത് എന്ന അന്വേഷനത്തിൽ യഥാർഥ വസ്തുത പൂർണമായും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.പണ്ഡിതനും സൂഫീവര്യനും മതാധ്യാപകനുമായിരുന്ന വലപുരം കല്ലേത്തൊടി കുഞ്ഞുണ്ണീൻ മുസ്ലിയാരെ ബ്രിട്ടീഷ് പട്ടാളം അരസ്റ്റ് ചെയ്ത് പെരിന്തൽമണ്ണ ജയിലിലയച്ചു.ശക്തമായ പ്രതിഷേധത്തിന്റെ ഫലമായി മുസ്ലിയാരെ വിട്ടയച്ചെങ്കിലും അറസ്റ്റിൽ പ്രതിഷേധിച്ച് പെരിന്തൽമണ്ണയിൽ തടിച്ച് കൂടിയ ജനങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം അറസ്റ്റ് ചെയ്ത് തിരൂരിൽ കൊണ്ട് പോയി എന്ന് ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന പഴമക്കാരിൽ നിന്നും അറിയാനിടയായി.ഈ പ്രദേശങ്ങളിൽ നിന്നും പൊന്നാനിയിലേക്ക് മത പ0നത്തിനായി പോകുന്ന പതിവുണ്ടായിരുന്നു.ഇങ്ങനെ പോയ വിദ്യാർഥികളെ ലഹളക്കാർ എന്നു മുദ്രകുത്തി പിടിച്ച്കൊണ്ട് പോയതായും പറയപ്പെടുന്നു.ഈ സ്വാതന്ത്ര സമര പോരാളികളിൽ അധികവും ചെറുപ്രായക്കാരും അവിവാഹിതരുമായിരുന്ന യുവാക്കളായിരുന്നു, അതിനാൽ അവർക്കു പിന്നിൽ അവരുടെ പിന്തലമുറക്കാരായി വളർന്നുവരാൻ ആളുണ്ടായില്ല.ഈ ചരിത്രം വേണ്ടും വിധം ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടാതിരിക്കാനും കാരണമായതും ഇത് കൊണ്ടാകാം.                                                                  

                   ഇത്രത്തോളം വരുന്ന ധീരദേശാഭിമാനികൾ നമ്മുടെ സ്വന്തം ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നുള്ളവർ തന്നെയായിരുന്നുവെന്ന് പറയുമ്പോൾ നമുക്ക് ഏറെ അഭിമാനിക്കാൻ കഴിയുന്നു.ആ ധീര ദേശാഭിമാനികളിൽ നമ്മുടെ നാട്ടുകാർ ഇവരായിരുന്നു.

1.KOZHIPPARAMBATH HAIDARMAN (കുരുവമ്പലം വില്ലേജ്)

2.KOORITHODY YOOSAF

3.PONGAKKAT MARAKKAR

4.VADAKKEPPATU KUNJAYAMMAD

5.ATHANIKKAL MOIDEEN HAJI

6.KALAKANDATHIL MOIDEEN KUTTY

7.KOOTTAPPULAVIL KOYAMU

8.THARAKKUZHIYIL ENI

9.VAYIL THODY KUNJAYAN

10.PUTHANPEEDIKAKKAL BEERAAN

11.PERUMBALI KUNJI MOIDEEN

12.VAILIPALLYALIL BEERAN

13.ORAKKOTTIL ENTHEEN

14.PUTHANVEETTIL KUNJAYAMMAD

15.KALLETHODY AHAMMAD

16.PERINGODAN ABDU

17.CHEERAMBATHUR KUNJAYAMMU

18.NALLAN KINATINGAL MOHAMMED

19.PURAYAN PLLIYALIL SAIDALI

20.MADATHIL AHMAD KUTTY

21.KONGATH MOIDEEN

22.PERINGODAN KHADAR

23.KORAKKAKOTTIL AHMAD

24.APPAN KANDAN AYAMUTTY

25.POOLAKKATHODY KUNJAYAMMU

26.ERASERY PALYALIL ALI

27.KONGATH CHERIYA MOIDEEN

28.MELETHIL KUNJALAVI

29.MANKAVIL KUNNATH AHMAD
30.THEKATH ALAVI

31.MELETHIL VALIYA MOIDEEN KUTTY

32.MELETHIL CHERIYA MOIDEEN KUTTY

33.PURAYAM PLLIYAALIL KUNJAYAMMU

34.PANAGODAN THODY MAMMAD

35.KALLETHODY KORAKKAKKOTTIL AVARAN KUTTY

36.THAZHTHETHIL KUTTY HASSAN(പുലാമന്തോൾ വില്ലേജ്).

37.IRIKKUM PARATHIL SAIDALI

38.THATTAN THOPPIYITTA AYAMAD

39.THEKKETHIL MOIDEEN

40.VELUTHANGADAN KUNJAYAMMU

41THEKKETHIL MOIDEEN

ജനിച്ച മണ്ണിന്റെ മോചനത്തിനു വേണ്ടി ജിഹാദ്(ധർമ യുദ്ധം)നടത്തി ധീര സാക്ഷിത്വം വരിച്ച കാപട്യമെന്തന്നറിയാത്ത ഈ നിഷ്കളങ്കതയുടെ പര്യായങ്ങളെ അത്ര തന്നെ അനുസ്മരിച്ചാലും മതിവരില്ല.പക്ഷെ ചരിത്ര താളുകളിൽ വേണ്ടത്ര സ്ഥാനം ലഭിക്കതെ പോയ പോയ ഈ മഹാ സംഭവം അതുകൊണ്ട് തന്നെയാകണം വേണ്ടത്ര സ്മാരകങ്ങളും സ്മരണയും ലഭിക്കാതെ പോയത്,എന്നാൽ  മലപ്പുറം ജില്ലാ പഞ്ചായത്തിന്റെ സഹായ സഹകരണത്തോടെ സ്മാരക മന്ദിരം സാധ്യമായി. കുരുവമ്പലം വാഗൺ ട്രാജഡി സ്മാരക സമിതിയുടെ ശ്രമഫലമായി.ആ ധീര ദേശാഭിമാനികൾ കാണിച്ച് തന്ന മാർഗ്ഗത്തിലൂടെ നമുക്ക് മുന്നേറാം-

സ്കൂൾ ഇതു വരെ .പി പി ശശി (മാനേജർ)

               ഒരു പ്രദേശത്തേയും അതുവഴി രാഷ്ട്രത്തേയും പുരോഗതിയിലേക്ക് നയിക്കുന്നതിൽ സ്കൂളിന്റെ പങ്ക് വലുതാണു,അധ്യാപനത്തെ  രാഷ്ട്രീയ സേവനമായി പ്രകീർത്തിക്കുന്നതിനു കാരണവും ഇത് തന്നെ.നമ്മുടെ ഗ്രാമത്തിനു സാധാരണക്കാരായ കുട്ടികളുടെ ഏക ആശ്രമായി  നിലകൊള്ളുന്ന ഈ സ്ഥാപനത്തിന്റെ തുടക്കകാരൻ 1930 ശ്രീ കൂരുതൊടി ഏനു സാഹിബും പിന്നീട് കൂടുതൽ ദീർഘ വീക്ഷണത്തോടെ ഇന്നത്തെ നിലയിൽ ഉയർത്തിയത് ശ്രീ പിപി ബേബി നമ്പ്യാർ മാസ്റ്റരുമാണു.ഇവരെ ആദര പൂർവ്വം സ്മരിക്കുന്നു.
                      1953 ൽ ജൂൺ 30 മുതൽ 1984 ഏപ്രിൽ 30 വരെ ജോലിയിൽ നിന്നും വിരമിക്കുന്നത് വരെ ഈ വിദ്യാലയത്തിന്റെ അധ്യാപകനായിരുന്ന ശ്രീ പി പി നമ്പ്യാർ മാസ്റ്ററിൽ നിന്നും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞ ഏതാനും വിവരങ്ങൾ വിനയപൂർവ്വം ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്തട്ടെ.
                       1930ൽ ഓത്ത് പള്ളിക്കൂടമായി തുടങ്ങിയ ഈ വിദ്യാലയം നിരവധി പ്രതിബന്ധങ്ങളെ അതി ജീവിച്ച് 1930 ൽ സർക്കാറിൽ നിന്നും അംഗീകാരം ലഭിച്ച് പ്രവർത്തനം തുടർന്നു.പിന്നീട് എ സി ഭട്ടതിരിപ്പാട് മാനേജ്മെന്റ് ഏറ്റെടുക്കുകയും ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഇവിടെ തന്നെ അധ്യാപകനായിരുന്ന ശ്രീ മുഹമ്മദ് മാസ്റ്റർക്ക് കൈമാറുകയാണു ഉണ്ടായത്.അക്കാലത്ത് മാനേജർ ടീച്ചർമാനേജർ ആയിരുന്നു,ഓഫീസറുടെ സന്ദർശന വേളകളിൽ കുട്ടികൾ കുറവായിരുന്നതിനാൽ അധ്യാപകരുടെ ജോലി നഷ്ടമാകുന്ന ഒരവസ്ഥ അന്ന് നിലനിന്നിരുന്നു.
                    കുട്ടികൽക്കും രക്ഷിതാക്കൾക്കും ക്യഷിപണിയായിരുന്നു കൂടുതൽ താല്പര്യം.കഞ്ഞികൊയ്ത്ത് കാലത്ത് 15 ദിവസത്തെ അവധി സ്കൂളിനു കൊടുക്കുമായിരുന്നു.10 സെന്റ് സ്ഥലത്ത് പുല്ലുമേഞ്ഞ ഒരു താൽകാലിക കെട്ടിടത്തിലായിരുന്നു 1 മുതൽ 5 വ്രെ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നത്.രാവിലെ 10 മണിവരെ മൊല്ലാക്ക ഓത്ത് ചൊല്ലികൊടുക്കുകയും പ്രഭാത ഭക്ഷണത്തിനായി കുട്ടികൾ വീട്ടിലേക്ക് പോയാൽ പലരും സ്കുൾ പ0നത്തിനു തിരിച്ച് വന്നിരുന്നില്ല,സ്കൂളിൽ കുട്ടികളുടെ ഹാജർ നിലയിൽ അനുദിനം മോശമായി വന്നു.
                       5 അധ്യാപകരും 150 ൽ താഴെ കുട്ടികളുമായി തികച്ചും ജീർണ്ണാവസ്ഥയിലായ കെട്ടിടവും  ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രതിസന്ധി നിറഞ്ഞ കാലഘട്ടമായി മാറി.ഭാഷാടിസ്ഥാനത്തിൽ കേരളം നിലവിൽ വരുകയും എൽ പി സ്കൂൾ 4 വരെ ആയതോടെ ഒരു അധ്യാപകനു ജോലിയും നഷ്ടമായി.ഈ സമയത്താണു ഈ സ്കൂളിൽ തന്നെ അധ്യാപകനായിരുന്നു ബേബി നമ്പ്യാർ മാസ്റ്റർ ശ്രീ മുഹമ്മദ് മാസ്റ്ററിൽ നിന്നും സ്കൂളിന്റെ മാനേജ്മെന്റ് ഏറ്റെടുത്തത്.ഇത് പുരോഗതിയിലേക്കുള്ള വഴിതിരിവായി...
                     പുതിയ മാനേജർ ഒന്നാം തരം ഭാഗിക്കുകയും വീടുവീടാന്തരം കയറിയിറങ്ങി കുട്ടികളെ സ്കൂളിൽ ചേർക്കാനാരംഭിച്ചു,സ്കൂളിനു ഇന്നാം തരത്തിനു അംഗീകരം തരുകയും അതുവഴി നഷ്ടപ്പെട്ട അധ്യാപകനു ജോലി തിരികെ കിട്ടുകയും ചെയ്തു.മുസ്ലിം ഭൂരിപക്ഷ പ്രദേശമായതിനാൽ ഒരു അറബിക് അധ്യാപകനെ നിയമിക്കുന്നതിനും സർക്കാൻ അനുമതി നൽകി,ഹാജർ നില വർദ്ധിച്ചു.സ്ഥലപരിമിതി ഉണ്ടായി,ഇന്നു കാണുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് സ്കൂൾ മാറ്റുകയും ചെയ്തു,കേരള വിദ്യാഭ്യാസ നിയമമനുസരിച്ച് ആദ്യം 6 ക്ലാസ്സുകൾക്കുള്ള കെട്ടിടം നിർമിക്കുകയും 1 .2.3, ക്ലാസ്സുകൾ എ,ബി ഡിവിഷനുകളാക്കുകയും ചെയ്തു,സ്കൂളിന്റെ നിർമാനത്തിന്റെ അവസാന ഘട്ടത്തിൽ സഹായകുറികല്ല്യാണംനടത്തുകയും എല്ലാ ആളുകളുടേയും സഹായ സഹകരങ്ങൾ കൊണ്ട് പണി പൂർത്തിയാക്കുകയും ചെയ്തു.ആദ്യ കാലത്ത 2 അറബിക്ക് അധ്യാപകരടക്കം 5 അധ്യാപകർ ജോലി ചെയ്തിരുന്നുവെങ്കിൽ ഇന്നു 2 അറബി അധ്യാപകർ ഉൾപ്പെടെ 13 അധ്യാപകരും 500 ളം കുട്ടികളുമായി വർദ്ധിച്ചു.മുൻ കാലങ്ങളിലുള്ള അധ്യാപകരുടെ പ്രവർത്തനവും അവരുടെ അനുഗ്രഹാശിസ്സുകളും പുരോഗതിയിലേക്കുള്ള പ്രയാണതതിൽ നമുക്ക് പ്രചോദനം നൽകുന്നു  -പി പി ശശി  (എ എം എൽ പി സ്കൂൾ  മാനേജർ )

ബേബി നമ്പ്യാർ മാസ്റ്റർ - ഓർമയിൽ തിളങ്ങുന്ന നക്ഷത്രം

                                          ശശിയുടെ അച്ചൻ എന്ന നിലയിൽ നമ്പ്യാർ മാസ്റ്റർ ഞങ്ങൾക്കൊക്കെ അച്ചനായിരുന്നു.അധികം മിനുത്തതല്ലാത്ത ഖദർ മുണ്ടും ഷർട്ടും വേഷം.കക്ഷത്തിൽ കറുത്ത ഹാന്റ് ബേഗ്.നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി.ചിരിക്കുമ്പോൾ കണ്ണുകൾ നേർത്ത വരപോലെയാകും.ആ പ്രകാശം മിക്കപ്പോഴുമുള്ള മുഖത്തെ കുറ്റിത്താടിയിലും നെറ്റിയിലും പരക്കും.

                                       പരിചയപ്പെട്ടത് എന്നാണ്? ക്യത്യമായി ഓർക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.എങ്കിലും സദാ ഒരു നഷ്ട ബോധം? കുറച്ച് കാലം മുമ്പേ പരിചയപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ....

                                         അച്ചൻ പി കെ നമ്പ്യാരുടെ മരണ ശേഷം മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാണു ഞാൻ കുരുവമ്പലത്തെത്തിയത്.വള്ളുവനാടിന്റേയും ഏറനാടിന്റേയും സമ്മിശ്ര സംസ്കാരമുള്ള നാട്.വീട്ടിലേക്കുള്ള ചെമ്മൺ പാതയിൽ കള്ളു ഷാപ്പും കഴിഞ്ഞ് മുന്നോട്ട്  നടന്നു .മനസ്സിൽ ഒരേ രൂപം .ഒരേ ചിരി. പിന്നിൽ ഒരു പാദ ചലനം പിന്നിലാരൊ..? എന്റെ തോന്നലാകാം ...ശശി എനിക്കൊപ്പമുണ്ടെങ്കിലും ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ഒന്നും ഉരിയാടിയിരുന്നില്ല.

                                         ഏയ് ശശിയേ അച്ചന്റെ ആ വിളി പ്രതീക്ഷിച്ചാണു ഞാൻ നടന്നത്.വെറുതെ ഓരോന്ന് ഓർക്കാതെ ഞാൻ വേലികളിൽ പൂത്ത മഞ്ഞപൂക്കളിൽ മനസ്സും കണ്ണും ഉടക്കി നടന്നു.ഇത്രയും നിശ്ചയ ദാർഡ്യമുള്ള അപൂർവ്വം മനുഷ്യരേയാണു ഞാൻ പരിചയപ്പെട്ടത്.അതാണു പി പി കെ നമ്പ്യാർ.

                                           അന്നനാളത്തിലും ശ്വാസകോസത്തിലും അർബുദമെന്ന മാരക രോഗം കാർന്നപ്പോഴും ആ നിശ്ചയ ദാർഡ്യം തളർത്തിയില്ല.മരണത്തിന്റെ തണുത്ത കരങ്ങളുടെ തലോടൽ അദ്ദേഹം നേരത്തെ അറിഞ്ഞിരുന്നുവോ ആവോ? എന്റെ സംശയങ്ങൾ കുഞ്ഞുപൂട പോലെ ബാക്കിയായി.

                                            വിദഗ്ദ്ധ പരിശോധനകൾക്കായി ആസുപത്രികളിൽ നിന്നു ആശുപത്രികളിലേക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മക്കളോടൊപ്പം ഞാനും യാത്ര ചെയ്തു.ആശുപത്രി യാത്രക്കിടയിൽ വേദന കൊണ്ട് പുളയുമ്പോൾ എല്ലാം മറന്നുള്ള പൊട്ടിച്ചിരി.ഞങ്ങൾ ഒപ്പം കൂടുമ്പോഴുള്ള സ്വത സിദ്ധമായ രാഷ്ട്രീയം പറച്ചിൽ .

                                           കോയമ്പത്തൂരിലെ കുപ്പു സ്വാമി നായിഡു മെമ്മോറിയൽ ആശുപത്രിയിലെ തീവ്ര പരിശോധനക്കിടയിലും അദ്ദേഹം ചിരിച്ചു.ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തനായ ഓങ്കോളജിസ്റ്റിന്റെ പരിശോധനകളേല്ലാം നെഗറ്റീവ് .ശശ്യേ...ഇവിടുത്തെ പരിശോധന കൊണ്ടെല്ലാം നേരയാകും  അദ്ദേഹം ഇടക്കിടെ പറയും ....

                                          ആ ശരീരം പതുക്കെ പതുക്കെ രോഗം കാർന്ന് തിന്നുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.ശരീരം ശോശിച്ചു.കൈകൾ പണിപ്പെട്ട് പൊക്കണമെന്നായി.കവിളുകൾ കൂടുതലൊട്ടി.എങ്കിലും ആ കണ്ണുകളിലെ ഇണക്കവും ചിരിയും മാഞ്ഞിട്ടില്ലെന്ന് ഞാൻ കണ്ടു.ഏതാനും ആഴ്ചകൾക്കപ്പുറം കെ പി ഏം ആശുപത്രിയിലെ തീവ്ര പരിചരണ മുറിയിൽ വെച്ച് ആ കണ്ണുകളിലെ തിരിനാളം അണഞ്ഞു.    

                                         വീട്ടിൽ കിടത്തിയ മ്യതദേഹത്തിൽ അന്ത്യോപചാരം അർപ്പിക്കാൻ നിരവധിപേരെത്തി.അവരിൽ സഹപ്രവർത്തകർ ,രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കൾ,പൌരപ്രമുഖർ ,ശിഷ്യർ ആ നീണ്ട നിരയിൽ ഞാൻ കണ്ടു.അന്ത്യോപച്ചാര നിമിഷങ്ങളോന്നും എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും മായുന്നില്ല.പട്ടടയിലേക്ക് എടുക്കും മുമ്പ് ശവക്കച്ച നീക്കി ആ മുഖം കൈകുമ്പിളിലെടുത്ത ശശി ചുറ്റും കരയുന്ന പേരകുട്ടികളും ഗ്രാമീണരും എന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് വേണ്ടി കണ്ണീർപാടം കൊണ്ട് ഒന്നും കാണാനായില്ല.ചുടലപറമ്പിലെ തീ നാളങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങുന്നത് ഞാൻ കണ്ണിമവെക്കാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഇരുൾ മൂടിയ പുക പടലത്തിലും ഞാൻ ആ ചിരി കണ്ടു.

                                          രാഷ്ട്രീയ - സാമൂഹ്യ കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതിലും ചർച്ച ചെയ്യുന്നതും അദ്ദേഹത്തിനു ആവേശമായിരുന്നു.എതിരാളികളുടെ ആശയങ്ങളെ എതിർക്കുമ്പോഴും നീതി പുലർത്തിയിരുന്നു.

                                        ഖദർമുണ്ടും ഷർട്ടൂമണിഞ്ഞ് കക്ഷത്തിൽ പതിവിലധികം വീർത്ത കറുത്ത ബാഗുമായി പോകുന്ന അദ്ദേഹത്തെ കുരുവമ്പലം ഗ്രാമത്തിൽ എന്നെങ്കിലും കണ്ടുമുട്ടുമെന്ന് എനിക്ക് വെറുതെ വെറുതെ തോനുന്നു....... 

(ഓർമ പങ്കുവെച്ചത്- ടി കെ രത്നാകരൻ)

നമ്മുടെ വിദ്യാലയം - ഒരെത്തി നോട്ടം

                             കേരളപ്പിറവിക്ക് മുമ്പ് മദിരാശി സംസ്ഥാനത്ത് മലബാർ ജില്ലയിലെ പഴയ വള്ളുവനാട് താലൂക്കിൽ‌പ്പെട്ട ഗ്രാമ പ്രദേശത്താണു കുരുവമ്പലം.1921 ലെ മലബാർ കലാപത്തോടനുബന്ധിച്ച് ഏറെ കഷ്ട നഷ്ടങ്ങൾ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്ന നാട്ടിൻ പുറം.മത സൌഹാർദ്ദത്തോടെ പരസ്പരം ഇണങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്ന നാട്ടുകാർ.അധികവും കർഷകരും കർഷക തൊഴിലാളികളും.  

                              മൂത്തകൂരമ്പിൽ നാരായണൻ നമ്പൂതിരിയും കുരുവമ്പലം പിഷാരത്ത് ക്യഷ്ണപിഷാരടിയും ചേർന്ന് നടത്തിയ വയോജന വിദ്യാഭ്യാസ ക്ലാസ്സാണു ഈ പ്രദേശത്തെ ആദ്യത്തെ സാക്ഷരതാ പ്രവർത്തനം.കൂരിതൊടി മൊയ്തീൻ ഹാജിയുടെ പത്തായപുരയിലാണു ക്ലാസ് നടന്നിരുന്നത്.

                              വിദ്യാഭ്യാസം സാർവ്വത്രികമാക്കുന്നതിനു വേണ്ടി ഇന്നത്തെ കുരുവമ്പലം മദ്രസ്സയുടെ തൊട്ട് പടിഞ്ഞാറെ പറമ്പിൽ മാപ്പിള എലിമെന്ററി സ്കൂൾ എന്ന പേരിൽ ഏനു സാഹിബ് അന്ന് സ്ഥാപിച്ചതാണു ഇന്നത്തെ കുരുവമ്പലം AMLP സ്കൂൾ (മാപ്പിള എലിമെന്ററി സ്കൂൾ).മദ്രാസ് എഡ്യുക്കേഷൻ റൂൾ (MER)അനുസരിച്ച് അഞ്ച് ക്ലാസ്സുകൾ നടത്താവുന്ന വിധം മൺ ചുമരുകളോട് കൂടിയ ഓലയും വൈക്കോലും മേഞ്ഞ കെട്ടിടമായിരുന്നു .

                                  മത പ0നവും ഭൌതിക പ0നവും ഒരേ കെട്ടിടത്തിൽ തന്നെ നടത്തുന്നതിനു കൂടിയാണു ഈ വിദ്യാലയം സ്ഥാപിച്ചത്.അപ്രകാരം കാലത്ത് ഓത്ത് പള്ളിയും അതിനു ശേഷം പള്ളിക്കൂടവുമായി പ്രവർത്തനമാരംഭിച്ചു.രാവിലെ മൊല്ലയും പിന്നെ മാസ്റ്ററുമാകാൻ യോഗ്യതയുള്ളവരായിരുന്നു ആദ്യകാല അധ്യാപകരിൽ പലരും.

                                  കുരുവമ്പലത്തെ പിടിച്ച് കുലുക്കിയ ഒരു സംഭവമായിരുന്നു വാഗൺ ദുരന്തം.ഇതിൽ രക്ത സാക്ഷികളായ 70 ൽ 35 പേരും ഈ വില്ലേജിലുള്ളവരായിരുന്നു.ആവശ്യമായ കുട്ടികളുടെ അഭാവവും പലവിധ പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളും നിമിത്തം ഈ വിദ്യാലത്തിനു അംഗീകാരം ലഭിക്കാൻ വർഷങ്ങൾ  തന്നെ കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു.ഇക്കാലമത്രയും അധ്യാപകരുടെ ശമ്പളം ,ഭക്ഷണം,താമസ സൌകര്യം എന്നിവയെല്ലാം മാനേജർ ഏനു സാഹിബ് തന്നെയാണു വഹിച്ചിരുന്നത്.

                               1943 ൽ സ്ഥാപക മാനേജർ ഏനു സാഹിബ് അന്തരിച്ചു.പിന്നീട് സ്കൂൾ മാനേജ് മെന്റ് എ.സി ഭട്ടതിരിപ്പാടിന് കൈമാറി .തുടർന്ന് ഈ സ്കൂളിലെ അധ്യാപകനായിരുന്ന മുഹമ്മദ് മാസ്റ്റർ ആയിരുന്നു മാനേജർ.സ്വാതന്ത്ര ലബ്ദിക്ക് ശേഷം ഈ വിദ്യാലത്തിനു പുത്തനുണർവുണ്ടായി.ഇക്കാലത്ത് ഹെഡ്മാസ്റ്റർ ആയിരുന്ന എം വി കുട്ടി ക്യഷണ വാര്യരുടെ സേവനങ്ങൾ വലുതാണ്.

                                കേരളപ്പിറവിയോടെ കെ ഇ ആർ നിലവിൽ വരുകയും അതനുസരിച്ച് അഞ്ചാം തരം നാലാം തരം വരെയായി ചുരുങ്ങുകയും സ്കൂളിന്റെ പേര് എയ്ഡഡ് മാപ്പിള ലോവർ പ്രൈമറി  സ്കൂൾ എന്നാക്കി മാറ്റുകയും ചെയ്തു  
  
                                  1959 മുതൽ ബേബി മാസ്റ്റർ ആയിരുന്നു മാനേജർ.ഒരു യു പി സ്കൂളായി ഉയർത്തുന്നതിനു വേണ്ടി സ്കൂൾ ഇന്ന് കാണുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് മാറ്റുകയും ആവശ്യമായ സ്ഥലവും കെട്ടിടങ്ങളും ഒരുക്കുകയും ചെയ്തു.ദൌർഭാഗ്യവശാൽ യു പി സ്കൂളാക്കി ഉയർത്തുക എന്ന ആഗ്രഹം വിജയം കണ്ടില്ല.പുതിയ ഒരുപാട് സൌകര്യങ്ങൾ ഉയർത്തിക്കൊണ്ട് പുതിയ മാനേജർ ശശിയും മുൻപോട്ട് പോയികൊണ്ടിരിക്കുന്നു.സ്കൂളിൽ നഴ്സറി ക്ലാസ്സുകൾ ആരംഭിക്കുകയും അനേകം കുട്ടികളുമായി നല്ല രീതിയിൽ മുന്നോട്ട് പോകുന്നു.സ്കൂളിൻ സ്വന്തമായി ബസ്സും നല്ല ക്ലാസ്സ് റൂമുകയും ടോയ്ലറ്റ് സംവിധാനവും കംബ്യൂട്ടർ ലാബും എല്ലാം സ്കൂളിന്റെ ഉയർച്ചയിൽ ഘടകമായി.പ്രധാനധ്യാപകൻ കെ ടി ഹംസമാസ്റ്ററുടെ നേത്രത്വത്തിൽ ഒരുമയോടെ പ്രവർത്തിക്കുന്ന സഹ അധ്യാപിക അധ്യാപകന്മാരും സ്കൂളിനൊരു മുതൽകൂട്ടാണു.


     കടപ്പാട്:കെ സൈനുദ്ദീൻ മാസ്റ്റർ(സുവനീർ-പ്ലാറ്റിനം ജൂബിലി)   
                                                            

ആദ്യാക്ഷരം (ആമുഖം)

          പ്രിയരെ....
                         ഓർമകളുടെ അകത്തളങ്ങളിൽ സുന്ദരമായ അനുഭവകൂട്ടുകളുടെ ഒരു കലവറയാണല്ലോ നമ്മുടെ കലാലയങ്ങൾ.തൊട്ടിൽ മുതൽ കട്ടിൽ വരെ യുള്ള ഒരു മനുഷ്യന്റെ ജൈത്ര യാത്രയിൽ അക്ഷര കൂട്ടങ്ങൾ സമ്മാനിച്ച നമ്മെ നാമാക്കിയ പ്രിയ വിദ്യാലയം.എന്തിനും ഏതിനും ഇന്റർനെറ്റിൽ അഭയം തേടുന്ന പുതു തലമുറ ,പുതിയ വിപ്ലവ സമരങ്ങൾക്ക് ആരംഭം കുറിച്ച അറബ് വസന്തം പോലെ സോഷ്യൽ നെറ്റ് വർക്കുകൾ ഇന്ന് ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാമെല്ലാം ആയിരിക്കുന്നു.സൌഹ്ര് ദങ്ങൾക്ക് പുതിയ മാനം കൈവരിച്ച പോലെ അറിവ് നേടാനും നേടിയവ ഭൂലോകർക്ക് മുമ്പിൽ  പുസ്തകങ്ങൾക്കും പേനകൾക്കുമപ്പുറം  കീ ബ്ബോർഡിലുമായി അക്ഷര കൂട്ട്കൾ നിരത്തി വെച്ച് വിരൽ തുമ്പ് ഒന്നമർത്തിയാൽ ലോകം പരക്കെ കാഴ്ചവെക്കാൻ കുരുവമ്പലം AMLP സ്കൂളും ഒരുങ്ങി.ഞങ്ങളുടെ സ്കൂളിന്റെ ദൈനം ദിന പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഇനി എല്ലാവർക്കും ഏത് സമയത്തും വിലയിരുത്താം.സ്കൂളിലെ അധ്യാപകരുടേയും പ്രിയ കുരുന്നു മനസ്സുകളിൽ വിരിയുന്ന എഴുത്തുകളും ചിത്രങ്ങളും പൂർവ്വ വിദ്യാർഥികളുടെ അനുഭവ കുറിപ്പുകളും നമുക്ക് ഈ ബ്ലോഗിൽ നിന്നും വായിച്ചെടുക്കാം.സ്കൂളിലെ വിവിധ ക്ലബ്ബുകളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളും സാഹിത്യ സമാജ്യങ്ങളുടെയും സ്കൂളിലെ ആഘോഷ വേളകളിലെ വിവിധങ്ങളായ പരിപാടികളൂടേയും വാർത്തകളും ചിത്രങ്ങളും വീഡിയോകളും നമുക്ക് ഇവിടെ നിന്നും കണ്ടാസ്വദിക്കാം വിലയിരുത്താം.കൂടെ പ്രമുഖ സോഷ്യൽ നെറ്റ് വർക്കായ ഫെയ്സ്ബുക്കിലൂടെയും സ്വദേശത്തും വിദേശത്തുമുള്ള രക്ഷിതാക്കൾക്കും നാട്ടുകാർക്കും പൂർവ്വ വിദ്യാർഥികൾക്കും ആശയ വിനിമയം നടത്താം.കാലത്തിന്റെ കുതിപ്പിനൊപ്പം നമ്മുടെ കുരുവമ്പലം എ യം എൽ പി സ്കൂളും....ഏവരുടേയും സഹായ സഹകരങ്ങൾ അഭിപ്രായങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
                                                                    സ്നേഹത്തോടെ
                                                      ടീച്ചേഴ്സ്.കുരുവമ്പലം സ്കൂൾ